Bu çalışmada, çocuğun davranış problemleriyle ebeveyn çatışmasını algılayışı arasında ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca; çocuğun davranış problemlerini değerlendirmede ebeveynler ile öğretmenler arasında bir ilişki olup olmadığı ve çocuğun davranış problemleri ile ebeveyn çatışmasını algılayışı arasındaki ilişki; yaş, cinsiyet, başarı durumu gibi farklı değişkenler açısından incelenmiştir.

Örneklem, klinik düzeyde bir sorunu tanımlanmamış, 9-12 yaşları arasındaki, 79’u kız, 65’i erkek 144 çocuk ile bu çocukların sınıf öğretmenleri ve ebeveynlerinden birini içermektedir.

Katılımcılar, çeşitli sosyo-ekonomik seviyede olan, İstanbul’daki Devlet İlköğretim Okulları’ndan ve yine İstanbul’daki Özel İlköğretim Okullar’ından random olarak seçilmiştir. Çocuklara, demografik bilgileri içeren Kişisel Bilgi Formu ile CPIC (Çocukların Evlilik Çatışmasını Algısı Ölçeği); ebeveynlere CBCL (4-18 Yaş Çocuk ve Gençler İçin Davranış Değerlendirme Ölçeği) ve sınıf öğretmenlerine TRF (Öğretmen Bilgi Formu) uygulanmıştır.

Yapılan bu çalışmaya göre; çocukların davranış problemleri ile çocuğun ebeveyn çatışmasını algılayışı arasında 0.05 düzeyinde anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır. Çocukların ebeveyn çatışmasını yüksek düzeyde algılaması, davranış problemlerine sahip olma olasılıklarını arttırmaktadır.